فیلترهای مغناطیسی ابزارهایی هستند که به‌منظور حذف ذرات آهنی و فلزی از سیالات مانند آب، روغن و سوخت‌ها به کار می‌روند. این فیلترها به‌خصوص در صنایع غذایی، نفت و گاز، خودروسازی و داروسازی بسیار کاربرد دارند. ذرات فلزی می‌توانند به ماشین‌آلات آسیب رسانده و یا در محصولات نهایی ناخالصی ایجاد کنند؛ بنابراین، استفاده از فیلترهای مغناطیسی برای حفظ کیفیت محصولات و افزایش عمر تجهیزات ضروری است. در اصل، فیلترهای مغناطیسی با استفاده از میدان مغناطیسی قوی، ذرات فلزی را از جریان سیال جذب و جدا می‌کنند و اجازه می‌دهند که سیال پاک و بدون آلودگی فلزی عبور کند.

روش کار فیلترهای مغناطیسی به این صورت است که یک یا چند آهنربای قوی در مسیر جریان سیال قرار می‌گیرد. ذرات فلزی در هنگام عبور از نزدیکی این آهنرباها تحت تاثیر میدان مغناطیسی قرار می‌گیرند و به سطح آهنربا جذب می‌شوند. برای این منظور از آهنرباهای دائمی و الکترومغناطیس‌ها استفاده می‌شود. آهنرباهای دائمی، به ویژه از جنس آلیاژهای نئودیمیم-آهن-بور (NdFeB) به دلیل داشتن میدان مغناطیسی قوی و پایداری بالا، در فیلترهای مغناطیسی رایج هستند. همچنین برای کاربردهای خاص، از آهنرباهای آلنیکو (AlNiCo) و سرامیکی (مانند فریت‌ها) نیز استفاده می‌شود.

در نهایت، به نظر می رسد انتخاب نوع آلیاژ مغناطیسی در فیلترهای مغناطیسی بر اساس پارامترهایی مانند دمای کاری، مقاومت به خوردگی، و شدت میدان مغناطیسی مورد نیاز صورت می‌گیرد. به عنوان مثال، در محیط‌های دما بالا، آهنرباهای آلنیکو عملکرد بهتری نسبت به آهنرباهای نئودیمیم دارند. در مقابل، آهنرباهای نئودیمیم به دلیل قدرت مغناطیسی بالا و قیمت نسبتاً پایین، برای بسیاری از کاربردهای صنعتی مناسب‌تر هستند. در این فرآیند قطعا انتخاب درست آلیاژ مغناطیسی به کارایی بهتر فیلتر و افزایش عمر مفید آن کمک می‌کند